Seria Dedalus w katalogu włoskiego producenta Ricable stanowi przedsionek hi-endu, znajduje się tuż za flagową serią Invictus. Poszczególne konstrukcje z tej serii, w większym lub mniejszym stopniu, czerpią jednak z rozwiązań topowych produktów Invictus.
Zatem są tańsze, a przy tym zachowują większość atutów, jeśli chodzi o walory soniczne wyższej serii Invictus. Przykładowo Dedalus Coaxial wyposażono w podwójny system ekranujący oraz izolację dielektryczną z materiału R-TEC, a więc takie same, jak w przypadku topowego Invictusa.
Budowa
Dedalus Coaxial skonstruowano na bazie przewodników z miedzi 7N o czystości 99,99999% wyprodukowanej w autorskiej technologii MARC (Multicore Annealed Ricable Conductor). Jest to technologia polegająca na unikalnym procesie produkcji miedzianych przewodników. Według Ricable, miedź MARC cechuje się o 70 procent lepszym przewodzeniem sygnału względem standardowej miedzi OFC. Jak wspomniałem wcześniej, Dedalus Coaxial pod wieloma względami nawiązuje do flagowej konstrukcji Invictus. Przewodniki z miedzi MARC mają niemal taką samą konstrukcję, a jedyna różnica polega na tym, że w tańszych zastosowano klasyczną geometrię koaksjalną, a w Invictus Coaxial Triaxial.
Dedalus ma podwójne ekranowanie, gdzie wewnętrzną warstwę na całej długości przewodników stanowi aluminiowo-magnezowa folia, a na zewnętrznej zastosowano gęsty oplot z miedzi OFC. Powłokę ochronną tworzy nylonowo-polietylenowy oplot, a w roli wtyków RCA zastosowano wysokiej klasy jednostki z czystej miedzi OFC. Wtyki są pokryte 24-karatowym złotem i wyposażone w korpus z lekkiego stopu odpornego na zakłócenia. W roli izolatora wewnętrznej części wtyków, zastosowano teflon. Przewodniki lutowane są do wtyków za pośrednictwem stopu, w skład którego wchodzi cyna, a także srebro i miedź.
Jakość dźwięku
Dedalus Coaxial oferuje zrównoważony i klarowny dźwięk. Szczegółowość przekazu stoi niemal na takim samym poziomie, jak w przypadku, droższego flagowego modelu Invictus. Zatem dźwięk jest detaliczny i tym samym nie trzeba aż tak bardzo wsłuchiwać się w drobne detale, w zakresie wysokich tonów, żeby wyłapać wszystkie szczegóły i smaczki. Różnice w porównaniu z Invictusem słyszalne są natomiast w innych aspektach np. basie. W droższych kablach jest on pełniejszy i nieznacznie lepiej różnicowany. Także scena dźwiękowa jest obszerniejsza, bardziej rozbudowana na boki, jak i w głąb. Natomiast Dedalus brzmi w moim odczuciu bardziej "studyjnie", gdyż kładzie nacisk głównie na precyzję w lokalizacji źródeł pozornych, a ponadto bas jest dobrze wyważony w proporcjach.
Pięknie zaprezentowana była scena stereo, co jest jedną z największych zalet tego włoskiego produktu.
System w jakim słuchałem włoskiego interkonektu cyfrowego składał się z odtwarzacza Ayon CD-10II Ultimate, streamera EverSolo DMP-A8 oraz wzmacniacza Accuphase E-270 do którego podłączyłem dwudrożne monitory własnego projektu. Sygnał ze streamera DMP-A8 doprowadzałem do cyfrowego wejścia koaksjalnego odtwarzacza Ayon poprzez interkonekt cyfrowy Dedalus Coaxial. Muszę stwierdzić, że w tym zestawieniu uzyskałem brzmienie barwne, szczegółowe i przede wszystkim dobrze zbalansowane. Pięknie zaprezentowana była też scena stereo, co jest jedną z największych zalet tego włoskiego produktu.
To właśnie stereofonia zwróciła moją szczególną uwagę. zarówno pod względem prezentacji poszczególnych planów i ich gradacji. Odczuwało się wyraźnie głębokość sceny dźwiękowej, oraz precyzję w lokalizacji źródeł pozornych, Dedalus Coaxial pokazał, że w tym aspekcie dźwięku, czuje się doskonale. W swojej grupie cenowej bije pod tym względem większość dostępnych kabli, może też bez kompleksów konkurować z droższymi produktami innych marek.
Muzyka z albumu "Kind Of Blue" Milesa Davisa i z "The Magic Hour" Wyntona Marsalisa odtwarzana z plików, została pokazana na scenie bardzo precyzyjnie, namacalnie i z prawidłową gradacją wielkości poszczególnych instrumentów. Dedalus Coaxial oferuje także znakomitą kontrolę w basie o czym przekonałem się wsłuchując się w rytmiczne, ale też nie skąpiące niskich tonów taneczne dźwięki z płyty "Citybeats" niemieckiej grupy synth-popowej De/Vision. Dedalus Coaxial z tego rodzaju muzyką pokazał się również z bardzo dobrej strony, za sprawą znakomitej reprodukcji dynamiki. Nagłe skoki głośności nie zostały w jakikolwiek sposób stłumione czy zubożone w energię. Świetna robota!
Podsumowanie
Testując cyfrową łączówkę Dedalus Coaxial w głowie wciąż miałem brzmienie znakomitego topowego cyfrowego kabla Invictus. Flagowy model idzie w kierunku prezentacji brzmienia z większym rozmachem, czego zawsze oczekuję po hi-endowych kablach. Natomiast Dedalus Coaxial wypadł na tle droższego brata bardziej dostojnie, gdzie ważniejszy jest nie tyle rozmach i obszerność przekazu, a pokazanie najgłębszych struktur muzycznych nagrań. I z tego zadania wywiązał się znakomicie.