Model Amelia włoskiej firmy Chario to nietypowe kolumny podłogowe ze względu na niewielkie rozmiary. Ale co ciekawe, w ich przypadku producent zadbał o to żeby w basie nie było niedostatków typowych dla tak niewielkich konstrukcji. Zastosowano tu dwa głośniki niskotonowe, a na dodatek umieszczono je w nietypowych miejscach - jeden od spodu, a drugi od tyłu. Dzięki tej specyficznej konstrukcji, Chario Amelia są w stanie odtwarzać bas z siłą i zasięgiem porównywalnym do znacznie większych kolumn, a jednocześnie liniowo i precyzyjnie, jak z typowych monitorów.
Kolumny Amelia ze względu na swoje walory konstrukcyjne najlepiej sprawdzą się w pomieszczeniach średniej wielkości, a pod względem jakości brzmienia i jego charakteru są doskonałą alternatywą dla wysokiej klasy monitorów dodając od siebie więcej basu.
Budowa
Chario Aviator Amelia to trójdrożna, czterogłośnikowa konstrukcja, w której bas jest odtwarzany nie przez jeden, a dwa stożki niskotonowe. Wprawdzie nie jest to coś niezwykłego, gdyż wielu producentów stosuje podobne rozwiązania, lecz konstruktorzy Chario zrobili to po swojemu. A mianowicie oba głośniki niskotonowe umieścili w dosyć nietypowy sposób – jeden znalazł się od spodu, dzieląc miejsce z tunelem rezonansowym, natomiast drugi na tylnej ściance. Dzięki temu udało się uzyskać wyższe i równomierniej rozłożone ciśnienie akustyczne. To z kolei czyni je mniej podatne na niekorzystne interakcje z pomieszczeniem odsłuchowym. Głośniki średniotonowy i wysokotonowy znalazły się oczywiście w części frontowej.
Jak przystało na włoską firmę zadbano o atrakcyjny wygląd tych kolumn. Skrzynki wykonane z płyt HDF o dużej gęstości są wyłożone po bokach litym drewnem orzechowym w postaci pięknych, frezowanych listew. Tak skonstruowane obudowy, nie dość że atrakcyjne wizualnie to jeszcze są bardzo sztywne, a więc i odporne na rezonanse. Pozostałe ścianki pokryto czarną matową farbą antyrezonansową, opracowaną wiele lat temu przez tego włoskiego producenta. Jej konsystencja przypomina zamsz, więc jest przyjemna w dotyku, a ponadto nie odbiją światła. Wydatne zaokrąglone górne i dolne krawędzie dodają szyku kolumnom.
Wracając do głośników, należy podkreślić, że głośnik wysokotonowy jest oryginalną konstrukcją. Średnica kopułki wysokotonowej jest znacznie większa niż w większości powszechnie stosowanych głośników, wynosi bowiem aż 38mm. Taki głośnik cechuje się niższym rezonansem membrany, co przekłada się na liniową pracę w pełnym paśmie odtwarzania dla niższej częstotliwości podziału zwrotnicy. W przypadku kolumn Amelia punkt podziału między głośnikiem średniotonowym a wysokotonowym ustalono przy częstotliwości 1345Hz, a więc znacznie niżej niż w większości standardowych głośników wysokotonowych. Ze względu na tak niską wartość podziału, głośnik promieniuje fale w znacznie szerszym kącie, co przekłada się na budowę sceny dźwiękowej. Dzięki temu źródła pozorne zyskują na objętości oraz wyrazistości, a ich rozmieszczenie na scenie jest bardziej precyzyjne.
Głośnik średniotonowy oraz niskotonowe są praktycznie tymi samymi jednostkami, przynajmniej w kwestii budowy membrany. Różnią się tylko wielkością układów magnetycznych. Membrany są jednolite i pozbawione typowych nakładek centralnych. Membrany stożkowe mają konstrukcję kanapkową, a to oznacza, że między jednym, a drugim stożkiem znalazła się lekka, wydatnie tłumiącą rezonanse pianka. Układy magnetyczne składają się z wielu mniejszych magnesów rozmieszczonych na całym obwodzie nabiegunnika. Dzięki temu rozwiązaniu zwiększono siłę strumienia magnetycznego i zminimalizowano zniekształcenia.
Kolumny Amelia spoczywają na miękkich, stożkowych, dość wysokich, podkładkach, które tłumią wibracje, ale także zapewniają utrzymanie właściwej odległości umieszczonego od spodu głośnika niskotonowego względem podłogi. Do kolumn można opcjonalnie dokupić specjalne metalowe podstawy, zwiększające stabilność, jak również minimalizujące wibracje.
Jakość dźwięku
Model Amelia oferuje dźwięk typowy dla kolumn Chario, a więc charakteryzujący się gęstym, mocnym trzymanym w ryzach basem, czytelną średnicą oraz dźwięczną, finezyjną górą pasma. Do tego dochodzi obszerna scena dźwiękowa z wyraźnie odwzorowanymi źródłami pozornymi.
Chario, jak często podkreślałem w testach kolumn tego włoskiego producenta, stosuje wiele oryginalnych rozwiązań, które wpływają na ich specyfikę brzmieniową. Jako przykład podam muskularny głośnik wysokotonowy ze znacznie większą kopułką, od powszechnie stosowanych. Jest on zdolny do pracy przy niższym podziale częstotliwości, co ma niebagatelny wpływ na charakter brzmienia tych kolumn.
Wysokie tony są praktycznie w całości odtwarzane przez ten wyspecjalizowany głośnik. Dzięki temu i zastosowanej tu zwrotnicy czwartego rzędu (o intensywnie opadającej charakterystyce tłumienia), wysokie tony zyskują na jednorodności oraz spójności, a także na precyzji w odwzorowaniu dynamiki w skali mikro. Dźwięki w górnych rejestrach mienią się bogactwem detali, są też bardzo czyste i wolne od wszelkich szumów i przydźwięków. Mamy tu do czynienia z tzw. efektem czarnego tła, na którym dźwięki w zakresie wysokich tonów pokazywane są bardziej dobitnie. Wielokrotnie o tym wspomniałem, że jest to typowa cecha wszystkich kolumn Chario z serii Constellation MKII, które wyposażono w ten ekstremalny głośnik wysokotonowy.
Średnica jest mocną stroną tych włoskich kolumn. Brzmienie w tym zakresie jest namacalne, soczyste i gęste, ale zarazem wyrównane względem basu i wysokich tonów. Jednak moim zdaniem średnicy brakuje trochę otwartości, ale jest za to przekazywana umiejętnie i precyzyjnie, dzięki czemu wokale, instrumenty dęte czy smyczkowe, brzmią bardzo naturalnie. Muszę przyznać, że Chario stworzyły udany duet ze wzmacniaczem A200 marki Circle Labs, jak również z lampową integrą Ayon Triton Evolution. W tej ostatniej konfiguracji barwa była bardziej dopalona i połyskliwa z subtelnym ciepłem, dodającym np. trąbce Milesa Davisa jeszcze więcej blasku. Podobnie było z muzyką w wykonaniu Wyntona Marsalisa. Brzmienie jego trąbki zostało dopalone w alikwoty co spowodowało, że dźwięk był bardziej kwiecisty niż, gdy te kolumny grały ze wzmacniaczem tranzystorowym.
Generalnie Chario Amelia polubią się zarówno z tranzystorami, jak i lampami, ale musimy pamiętać, że muszą to być wysokiej klasy amplifikacje, będące w stanie dostarczyć należytą dawkę informacji w zakresie średnich tonów - wówczas pokażą swój cały potencjał.
W przypadku kolumn Amelia wyraźnie postawiono na czytelność zakresu niskotonowego, co objawia nasyconym w informacje, zróżnicowanym basem.
W paśmie niskich tonów dzieje się dużo, bas jest mocny, zróżnicowany i dobrze kontrolowany. Mimo że duet wydajnych głośników niskotonowych jest nastawiony bardziej na jakość, a nie ilość basu, to jednak nie brakuje go w żadnym gatunku muzycznym. Ponadto bas schodzi wystarczająco nisko i jest dobrze dociążony, stanowiąc właściwą przeciwwagę dla średnich i wysokich tonów. Na pochwałę zasługuje fakt, że niskie tony nie zalewały słuchacza falą niekontrolowanego dźwięku. W przypadku kolumn Amelia wyraźnie postawiono na czytelność zakresu niskotonowego, co objawia nasyconym w informacje, zróżnicowanym basem. Oczywiście warunkiem do uzyskania takiego brzmienia jest zastosowanie wysokiej jakości elektroniki towarzyszącej. Chario są wprawdzie dosyć skutecznymi kolumnami (90dB/4Ω), ale należy pamiętać o dwóch wooferach pracujących w paśmie basu, które nie pogardzą większą ilością watów i odpowiednim amperażem.
Podczas testu korzystałem też ze wzmacniaczy Sonneteer Alabaster oraz Hegel H80 i wyraźnie było słychać, że Chario bardziej lubią się z amplifikacjami oferującymi bardziej kwiecisty przekaz w zakresie średnich tonów, na co wskazywało właśnie połączenie z Sonneteerem.
Stereofonia łączy cechy typowe dla monitorów i dużych kolumn wolnostojących. Zachwyca holografią i precyzyjnym umiejscowieniem źródeł pozornych na scenie. Co więcej, instrumenty są pokazywane w ich naturalnej wielkości, z uwzględnieniem różnic w wielkości konkretnych źródeł pozornych, w zależności od tego, czy są na pierwszym planie, czy dalszych. Ponadto na scenie nie ma ścisku, jest ona dobrze rozciągnięta zarówno w szerz, jak i w głąb, więc instrumenty mają dużo miejsca i oddechu.
Podsumowanie
Chario Amelia należą do jednych z najciekawszych a jednocześnie najbardziej kompaktowych konstrukcji wśród podłogowych kolumn marki Chario. Do ich zalet należą smukłe, eleganckie, ustawne skrzynki, dzięki czemu te kolumny nie wymagają zbyt wiele miejsca wokół siebie. Ich dźwięk prezentowany jest w specyfice brzmieniowej typowej dla Chario, opartej na wysokiej jakości niskich tonach oraz precyzyjnie odwzorowanej średnicy. Góra jest zwarta, prezentowana z wielką kulturą i co ważne, bez nienaturalnych przejaskrawień.
Jeśli poszukujecie kolumn oferujących dystyngowane i wyrafinowane brzmienie, jednocześnie trzymane w ryzach w całym paśmie, to te kolumny mogą okazać się właściwym wyborem. Również posiadacze wydajnych lampowych wzmacniaczy powinni poważnie rozważyć ich odsłuch, bo te włoskie konstrukcje lubią się z lampami.