Monitor Audio Monitor 100

Nowa seria kolumn brytyjskiej marki Monitor Audio, Monitor, obejmuje dwie konstrukcje podstawkowe, oznaczone numerami 50 i 100, dwie kolumny podłogowe – 200 oraz 300, a ponadto głośnik centralny C150 i subwoofer MRW-10. Ciekawy design, nawiązujący do mody na vintage, rozchwytywane ostatnio kolory oraz bardzo przystępna cena, jak również całościowe podejście do tematu, pozwalające na zbudowanie na bazie nowych zestawów kompletnego systemu nagłaśniającego do kina domowego, powodują, że Monitory mają szansę zyskać uznanie szerszej klienteli. Możliwości brzmieniowe nowych głośników sprawdziłem na przykładzie większego z, nomen omen, monitorów.

Budowa

Całkiem spore skrzynki Monitorów 100 wykonano z MDF-u i pokryto okleiną w kolorze (do wyboru) białym, czarnym lub orzechowym. Przednia ścianka ma modny ostatnio kolor jasnoszary (wersja biała; taka była testowana) lub też bardziej intensywny grafitowy (pozostałe warianty). Jedyne wzmocnienie wewnątrz obudowy stanowi pionowa przegroda umieszczona w połowie głębokości. Całość wytłumiono płatami gąbki, które rozmieszczono tylko na ściankach, nie stosując wypełnienia objętościowego. Punkt podziału pasma ustalono na 3,3kHz. Do jakości i montażu zwrotnicy trudno zgłaszać zastrzeżenia. Na płytce drukowanej przymocowanej do terminalu (podwójne zaciski głośnikowe umożliwiają bi-wiring lub bi-amping) znalazły się dobrej jakości elementy (m.in. cewka rdzeniowa i powietrzna, kondensator elektrolityczny oraz foliowy), tworzące dwa typowe filtry drugiego rzędu (na kondensatorach i rezystorach widnieje logo Monitor Audio).

Tunel bas-refleksu umieszczony w górnej części obudowy jest na całej długości pokryty "bruzdami" – w nomenklaturze Monitor Audio jest to tzw. HiVe II (High Velocity, Low Noise Reflex Port) – co ma na celu płynny przepływ powietrza i skutkuje, wedle zapewnień producenta, lepszą odpowiedzią impulsową oraz bardziej zwartym basem. Sam tunel jest dość spory, ma średnicę ok. 5cm i długość mniej więcej 15cm. Można go zatkać za pomocą gąbek, które dołączono do kolumn, uspokajając w ten sposób bas szalejący w małych pomieszczeniach. Jeśli to możliwe, Monitory 100 należy odsunąć na odległość przynajmniej 50cm od ściany tylnej. To powinno wystarczyć, by w typowo wytłumionym pomieszczeniu o powierzchni ok. 12m² (i większej) nie trzeba było stosować zatyczek.

Zastosowany 6,5-calowy głośnik nisko-średniotonowy z nakładką przeciwpyłową wykorzystuje półprzezroczystą membranę MMP II w niespotykanym, bardzo efektownie prezentującym się pomarańczowym kolorze. Skrót MMP oznacza Metal Matrix Polymer – bazę dla membrany stanowi polipropylen, który uzupełnia się drobinkami metalu, co gwarantuje stożkowi odpowiednią sztywność. Membrany te są formowane przy użyciu zaawansowanego procesu wtryskiwania wysokociśnieniowego, który moduluje grubość stożka w krytycznych punktach, aby zoptymalizować jego sztywność oraz gęstość, co rzecz jasna przekłada się na walory brzmieniowe. Niecodziennie prezentuje się także kołnierz wokół tego przetwornika – wykonano go z gumowatego w dotyku materiału, który płynnie przechodzi w fałd wklęsłego gumowego resoru.

Pozbawiona szorstkości i wyostrzeń średnica cechuje się rzadką na tym poziomie cenowym szlachetnością i kulturą

Z wooferem ładnie koresponduje pomarańczowa obwódka wokół drugiego przetwornika – 25-milimetrowego czarnego tweetera C-CAM (stop aluminiowo-magnezowy pokryty warstwą ceramiczną) zapożyczonego z wielokrotnie nagradzanej serii Bronze, osłoniętego metalową siateczką, która najwyraźniej nie ma wielkiego wpływu na rozpraszanie wysokich częstotliwości. Charakterystyczne ścięte w dole maskownice (kolumny w kolorze białym mają szare maskownice, pozostałe – czarne), mocowane klasycznie, bo na kołkach, warto jednak zdejmować na czas odsłuchów.

I jeszcze formalność: 88dB skuteczność i 8Ω impedancja oznaczają, że Monitory 100 będą łatwym obciążeniem nawet dla wzmacniaczy o stosunkowo niskiej mocy, spokojnie wysterują je zarówno "piecyki" oddające 40–50W na kanał, jak i budżetowe amplitunery.

Jakość brzmienia

Monitory 100 brzmią przyjemnie, relaksująco i świeżo, oferując duży, kulturalny i całkiem przestrzenny dźwięk. Skalę i rozmach tej prezentacji buduje przede wszystkim bas, ciepły i krągły, stanowiący bardzo sensowne oparcie dla wyższych częstotliwości. Pod względem ilości niskie tony na pewno nie rozczarowują. Nacisk położono właśnie na ich ilość i masę – obfitość bierze się tu głównie z lekkiego uwypuklenia midbasu – w nieco mniejszym stopniu skupiając się na oddaniu rytmiczności, szybkości i analityczności. Bas jest więc z tych obszernych (acz też bez przesady, jest po prostu adekwatny do wielkości głośników i konstrukcji wentylowanej sporym portem) i ma bezpośredni wpływ na barwę – miękką i soczystą. I choć Monitory 100 gubią pewne subtelności w tym zakresie pasma, np. mikroinformacje o artykulacji, uderzeniach w struny kontrabasu itp., a do przekazu niekiedy wkrada się dyskretne rezonansowe podbarwienie, to jednak niskie tony nie są ociężałe, co ma znaczenie zwłaszcza dla muzyki rockowej. Wspomniane braki rekompensuje w jakimś sensie okazałość i koloryt basu, bo dół pasma z jednej strony jest dominujący, a z drugiej nie "zamula".

Drugi skraj pasma przynosi świeżość i witalność oraz niebanalne efekty przestrzenne – poczucie zwłaszcza szerokości sceny jest (biorąc pod uwagę cenę monitorów) godne podziwu. Z recenzowanym na sąsiednich stronach Heglem H90 udało mi się uzyskać obszerną scenę, znacznie wychodzącą poza boczne krawędzie skrzynek, acz nieco mniej akcentującą wymiar głębi. Same górne rejestry są lekko złagodzone, ale wciąż wystarczająco detaliczne, by śledzić niuanse w grze "pałkarzy" – znakomicie wypadły np. perkusjonalia w utworze "Forever You" z płyty "Libera Me" Larsa Danielssona.

Średnica to chyba najciekawsza część całego brzmienia. Pozbawiona szorstkości i wyostrzeń, cechuje się rzadką na tym poziomie cenowym szlachetnością i kulturą – nie ma tu żadnych elementów, które mogłyby drażnić lub męczyć przy dłuższym słuchaniu. Co ciekawe, zredukowanie chropowatości nie wpłynęło na intensywność barwy średnich tonów, nie ucierpiała ani plastyczność, ani nasycenie. Kontury dźwięków takich instrumentów, jak np. gitara akustyczna ("Carpe Diem" Paolo Fresu Devil Quartet) są może minimalnie stępione czy też zaokrąglone, ale już same te dźwięki mają bardzo dobre wypełnienie, dzięki czemu brzmienie jest w tym zakresie wybornie zagęszczone.

Wspomniałem już o scenie, warto jednak jeszcze trochę to doprecyzować. W pokaźnej przestrzeni generowanej przez "setki" aura pogłosowa jest całkiem wyraźna, choć więcej dzieje się w linii prawo–lewo niż przód–tył, innymi słowy najbardziej namacalne są dźwięki pojawiające się przed zestawami głośnikowymi, głębia nie jest już tak wyraźna, pod tym względem lepiej prezentują się np. "siódemki" z serii SCM marki ATC.

Jakieś słabsze strony? Poza przywołanym już rezonansowym zabarwieniem niskich składowych chyba tylko pojawiające się czasami jakby nieco stłumione mikroskoki dynamiki, które przekładają się na subiektywnie osłabioną dźwięczność i żywość przekazu. Ale to raczej nie tyle wada, ile informacja dla melomanów lubiących zdecydowanie jasną i wyrazistą prezentację. Z Monitorami 100 sytuacja jest bardziej zniuansowana i subtelna.

Podsumowanie

Jedynym problemem może być to, że – z uwagi na niewygórowaną cenę tych kolumn – zostaną one podłączone do niezbyt wyrafinowanej elektroniki. Moim zdaniem zestawienie z Heglem H90 wcale nie jest nieporozumieniem. Takim brzmieniem można się autentycznie cieszyć, doceniając rzadko spotykane na tym poziomie cenowym połączenie rozmachu, świeżości i muzykalności.